ما تمامش می کنیم

بشر، از همان نخستین روزی که با موهبت زبان آشنا شد، شروع به خلق داستان‌ها و روایاتِ خیالی کرد؛ و از همان نخستین روزی که داستان‌گویی را آغاز نمود، به روایات عاشقانه بیش از همه گرایش نشان داد. گویی داستان‌های عاشقانه، که از دیرباز تا به امروز روایت شده و می‌شوند، چیزی را درباره‌ی انسانیت ما آشکار می‌کنند؛ نکته‌ای یا حقیقتی را، که چه بسا در قالب هیچ اندرز و موعظه‌ای بیان نشود: در هیچ قالبی جز در قالب داستان.

به راستی عشق چیست، و چرا انسان چنین در برابر آن احساس ضعف می‌کند؟ این پرسش دیرینه دستمایه‌ی تمام داستان‌هایی بوده که ما به عنوان «داستان عاشقانه» می‌شناسیم. کتاب ما تمامش می‌کنیم (It Ends with Us) نیز، از آنجا که رمانی عاشقانه است، از این قاعده مستثنی نیست.

این اثر نوشته‌ی کالین هوور، داستان‌نویس مطرح و پرفروش اهل آمریکاست. خانم هوور در این کتاب خواندنی داستانی را روایت کرده که به زعم بسیاری از منتقدان و صاحب‌نظران، در عین تلخی، آکنده از امید و شورِ زندگی است.

قهرمان کتاب ما تمامش می‌کنیم لیلی نام دارد. او زنی جوان است که به تازگی و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، از زادگاه خود به شهر بوستون عزیمت کرده، و در سر رؤیای بنا نهادن زندگی‌ای یکسره تازه را می‌پروراند؛ زندگی‌ای که در آن تلخی‌های ایام گذشته به هیچ وجه امکان تکرار نیابد. واقعیت این است که لیلی، تا رسیدن به موقعیت فعلی خود بالا و پایین‌های بسیاری را از سر گذرانده. او بیش از هر چیز خواستار آرامش و سکون است؛ آرامش و سکونی که تنها به بهای دوری از دیگران به دست می‌آید. با این همه، گویی تقدیر چنین رقم خورده که لیلی هرگز طعم آرامش را نچشد. او این واقعیت را زمانی می‌فهمد که با مردی به نام رایل کینکید آشنا می‌شود. رایل یک جراح مغز و اعصابِ موفق و ثروتمند است. لیلی به مرور در دام عشق این مرد گرفتار می‌آید، و این حادثه زندگی او را دستخوش تغییرات عدیده‌ای می‌سازد. در این گیرودار، پیدا شدن سروکله‌ی عشقِ سابق لیلی، بر بغرنجیِ وضعیت می‌افزاید...