بوف کور

هدایت داستان نویسی از جنس اینده بود  که خط به خط نوشته های او گریز از همین اینده را نشان میداد گویی کسی از صد ها سال بعد به گذشته سفر می کند تا حقیقت کامل زندگی را با کلامی بی پروا و گاه طنز زهرا الود بازتاب دهد اثار صادق هدایت نه برای لذت بردن بلکه برلی رنج کشیدن است رنجی که مخاطب می پذیرد تا واقعیت جامعه را از دریچه تازه بنکرداز متن کتاب:

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می‌کنند آنرا با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند - زیرا بشر هنوز چاره و دوائی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی بتوسط شراب و خواب مصنوعی بوسیله افیون و مواد مخدره است - ولی افسوس که تأثیر این گونه داروها موقت است و بجای تسکین پس از مدتی بر شدت درد می‌افزاید