هنر همیشه برحق بودن

کتابی‌ست در باب هنرِ مجادله؛ تصویری‌ست از جهان سفسطه و سفسطه‌بازان‌، از جهان دغل‌ها و نیرنگ‌ها، از جهانِ کوته‌اندیشانِ رقت‌انگیزِ خودرِندپنداری که در همه‌ی اعصار در جولانگاه فریب و سفسطه تازیده‌اند و به‌طور غیرمنتظره، تصویری‌ست از بازی‌های آشنایِ خودِ ما. برای دریافت این‌که شوپنهاور از که سخن می‌گوید لزومی ندارد با سوفسطائیانِ دورانِ سقراط و افلاطون آشنا بود، همانانی که با دریافتِ اندک بهایی به آدمیان می‌آموختند که چگونه هر راستی را ناراست و هر ناراستی را راست جلوه دهند، چراکه عمری نفَس به نفَسِ این سفسطه‌بازی‌ها زندگی گذرانده‌ایم. «هنر همیشه بر حق بودن» ترسیم‌گرِ فرومایگانی‌ست که محقرانه می‌کوشند با مخفیگاه‌های کوته‌بینی و ناتوانی خود که به گفته‌ی شوپنهاور با نخوت، لجاجت و فریبکاری پیوندِ تنگاتنگی دارد، دیگری را مغلوب خود کنند.